Ο Γιώργος Νταλάρας κάνει τον απολογισμό μιας ολόκληρης -πολυκύμαντης και σχεδόν μυθιστορηματικής- ζωής στο «MEGA Stories».
Μεταξύ άλλων μίλησε και για το τραγούδι στις μέρες μας και πως δεν είσαι άξιος όταν γεμίζεις τα ελληνάδικα.
«Το τραγούδι έχει μια ιερότητα, έχει μια θρησκευτικότητα. Είναι μια σχέση λατρείας. Αγαπώ αυτούς που ο Θεός τους έχει δώσει μια καλή φωνή. Δεν μπορείς να εμφανίζεσαι με κάτι που έχει βάση το τραγούδι και το υπόλοιπο είναι φθηνό. Δεν είναι αξιέπαινο να μπουκάρεις μες τα λεφτά. Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους που με σύρανε μέσα στην ηθική ήταν τέτοιοι. Θέλανε να μπουν μέσα στη δουλειά με τέτοιο τρόπο. Νομίζανε ότι εγώ το έκανα έτσι και αλλοιώνουν τα κίνητρα. Τι είναι αυτό που σας πειράζει; Το τραγούδι δεν είναι να πηγαίνεις σε αραβικές βραδιές στη Μύκονο και στην Σαντορίνη. Το ελληνικό τραγούδι είναι ο Θεοδωράκης και αυτοί που δώσανε πρόσωπο στην Ελλάδα. Δεν είναι αξιοθαύμαστο να γεμίζεις 4 ελληνάδικα και να χτυπιέσαι σαν παλαβός, χασισωμένος και μεθυσμένος μέχρι να μπούνια. Δεν είναι αυτό αγάπη μου η Ελλάδα», είπε μεταξύ άλλων ο Γιώργος Νταλάρας.
Με κομπιασμένη φωνή και δάκρυα στα μάτια αναφέρθηκε στα περιστατικά και στα γεγονότα που τον συγκλόνισαν και στην Ελλάδα που ονειρεύτηκε.
«Πριν από 6 χρόνια έβλεπα κόσμο να φωνάζει, γιατί ένας 20χρόνος έσωσε ένα σκυλάκι. Λυπήθηκα που δεν ήμουν εγώ αυτός… και οι άλλοι κάφροι του φωνάζανε. Αυτή δεν είναι ζωή Δώρα», είπε και λύγισε ο Γιώργος Νταλάρας.
Σε άλλο σημείο αποκάλυψε τους ήρωες που έχει στη ζωή του, λέγοντας μεταξύ άλλων: «Ο ένας αγωνίστηκε για να μην πέσουν σχολεία και ο άλλος έδωσε την ζωή του για να μαζεύει πρόσφυγες».
Και φυσικά δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί στην πολυαγαπημένη του σύζυγο, Άννα Νταλάρα, λέγοντας πως της οφείλει τα μισά από όσα έχει κάνει στη ζωή του.
«Δεν θα έκανα κάποια πράγματα αν δεν ήταν η Άννα. Δεν υπερβάλλω καθόλου. Τα μισά από αυτά που έχω κάνει, τα οφείλω στην Άννα… Οι φίλοι έχουν παίξει μεγάλο ρόλο στη ζωή μου. Θεωρώ μεγάλη περιουσία τους φίλους».
«Ο διάσημος των καιρών μας είναι ένας άνθρωπος που θεοποιείται και ο κουτός το δέχεται αυτό λόγω της θεοποίησης και της μοντελοποίησης. Εμένα αν με ρωτήσεις «ποιος ήθελες να είσαι;» θα σου έλεγα ο «Γιώργος». Ο «Νταλάρας» μου είναι αδιάφορος».
