Όλοι λίγο πολύ αναπολούμε καταστάσεις που ζήσαμε άλλοτε ευχάριστες άλλοτε δυσάρεστες. Εμένα για άγνωστο λόγο μου καρφώθηκαν τον τελευταίο καιρό αναμνήσεις από τις μέρες στο στρατό και συγκεκριμένα από την Κύπρο όπου και εκπλήρωσα το μεγαλύτερο μέρος της θητείας μου. Το μυαλό μου έφερνε άλλοτε εικόνες ευχάριστες, άλλοτε πάλι πιο δύσκολες. Αναρωτήθηκα πάμπολλες φορές γιατί οι σκέψεις μου είχαν κολλήσει εκεί και η μόνη δικαιολογία που τελικά βρήκα είναι, ίσως, επειδή βλέπω εν καιρώ ειρήνης η κοινωνία μας να βιώνει έναν πόλεμο οικονομικό και ψυχολογικό- με ότι συνεπάγεται αυτό. Θυμάμαι όταν όλοι με μια φωνή βροντοφωνάζαμε το «ηθικόν ακμαιότατον, αντοχή ατελείωτη» και προβληματιζόμουν καθώς δεξιά αριστερά έβλεπα και βλέπω μια κοινωνία να βιώνει όλα αυτά τα άσχημα από την εποχή των μνημονίων χωρίς να αντιδρά. Βλέποντας αυτή την εικόνα, που τράβηξα εγώ ο ίδιος αναθάρρησα αφού διαπίστωσα πως κάποιοι-έστω και λίγοι έχουν ακόμα ψηλά το ηθικό και δεν καταθέτουν εύκολα τα όπλα!
