Έρχομαι πάλι αντιμέτωπη με τον εαυτό μου, με ερωτήσεις επαναλαμβανόμενες και σκέψεις που προσπαθούν να μου δημιουργήσουν τύψεις. Έφταιξα; Έφταιξα που δε βλέπεις τι νιώθω; Έφταιξα που ήμουν ειλικρινής; Έφταιξα που σε ερωτεύτηκα. Ναι, αυτό μπορείς να μου το χρεώσεις, όπως κι όλα τ’ άλλα που έχεις δημιουργήσει στο κεφάλι σου, μιας κι ο εγωισμός σου δε σ’ αφήνει να δεις. Δεν είναι εύκολο να μπορούμε να δούμε καθαρά τις καταστάσεις, ούτε να κακοχαρακτηρίζουμε ανθρώπους, που δε γνωρίζουμε σε βάθος, απλώς και μόνο γιατί έτσι γουστάρουμε. Κι όμως δε θίχτηκα, παρ’ όλο που νευρίασα εκείνη τη στιγμή. Ξέρεις γιατί; Γιατί ξέρω ποια είμαι κι έχω αξιοποιήσει πλήρως τις ώρες μοναχικότητάς μου για να τα βρω με τον εαυτό μου. Κάνω πολύ συχνά την αυτοκριτική μου και δίνω ευκαιρίες όταν αισθάνομαι. Δεν ανέχομαι όμως την αχαριστία. Όχι πραγμάτων, αλλά συναισθήματος. Πίστεψα ότι βλέποντας τη συμπεριφορά σου από απόσταση θα αντιλαμβανόσουν πόσο εγωιστικά κι ανώριμα φέρθηκες και θα μας έδινες μία ευκαιρία. Την αξίζαμε, γαμώτο. Μία ευκαιρία να ζήσουμε απ’ το μηδέν αυτό που τα λάθη μας κατέστρεψαν, αυτό που δεν αφήσαμε ν’ ανθίσει, αυτό που ξεκινήσαμε να πλάθουμε με τα χέρια μας κι εν μία νυκτί το γκρεμίσαμε, σκεπτόμενοι απλώς ότι πάντα υπάρχει η επόμενη μέρα. Ο επόμενος έρωτας, αλήθεια, ήρθε; Γιατί σε μένα, όχι. Δε βγάζω την ουρά μου απέξω. Σ’ έναν καβγά, σε μια λογομαχία, σε μια κρίση σε μια σχέση πάντα έχουν μερίδιο ευθύνης και τα δύο μέρη. Ωστόσο, ο διάλογος δίνει λύσεις. Κι εσύ ως κάποιος πρωτόγονος δε με άκουσες καν. Κλείστηκες στο καβούκι σου, απολυτοποίησες τις θέσεις σου και με απομάκρυνες. Με απομάκρυνες επειδή ζήλευα, επειδή ένιωθα, επειδή είχα απαιτήσεις; Δεν ξέρω, τι άλλο να σκεφτώ. Έριξες το βάρος σε μένα, ότι εγώ δε φέρομαι σωστά και δε θα σε ενδιέφερε ν’ ασχοληθείς περαιτέρω μαζί μου. Ποιος νομίζεις ότι είσαι; Κι εσύ κι όλοι όσοι φέρονται μ’ αυτόν τον τρόπο. Χωρίς σεβασμό σ’ έναν άνθρωπο που τους ερωτεύτηκε, τους δόθηκε και πέρασαν μαζί όμορφες στιγμές. Πώς μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια όταν έχεις φερθεί τόσο σκάρτα; Όταν έχεις πληγώσει έναν άνθρωπο που ήθελε να σ’ αγαπά και να του αφιερώνεις χρόνο. Πώς μπορείς να είσαι χαρούμενος όταν έχεις κάνει τουλάχιστον έναν άνθρωπο δυστυχισμένο; Αδιαφορείς, λες και δε συνέβη τίποτα. Λες και δεν πέρασα ποτέ απ’ τη ζωή σου. Κυκλοφορούμε στα ίδια μέρη, αντικρίζουμε την ίδια θέα και δεν αισθάνεσαι διόλου τον πόνο μου. Δείχνεις τόσο ευαίσθητος στους άλλους και σε μένα τέτοια αναισθησία! Δε θα ‘χα πρόβλημα να μου πεις ότι δεν είσαι για πολλά-πολλά, ούτε αν μου έλεγες ότι είχα απαιτήσεις που δεν ήσουν σε θέση να ικανοποιήσεις. Δόξα τω Θεώ, θα καταλάβαινα. Αρκεί να μου φερόσουν με ανθρωπιά. Δεν έχω πειράξει στη ζωή μου ούτε μυρμήγκι για να σου φερθώ σκάρτα. Κι αν εσύ έχεις θέματα με τον εαυτό σου, δε θα φορτωθώ εγώ τις ανασφάλειες και τις δήθεν επιθετικές συμπεριφορές, όταν δεν έχεις την αντίληψη να δεις μια ερωτευμένη γυναίκα. Περίμενα πολλά από σένα. Κυρίως περίμενα να με καταλάβεις, να με νιώσεις βγάζοντας τα γυαλιά του θυμού σου. Να δεις καθαρά την ψυχή που σ’ ερωτεύτηκε. Εκείνη που την έκανες χαρούμενη μόνο που της μιλούσες. Εκείνη που της έμαθες το νόημα της χαράς μέσα απ’ την αγκαλιά. Αυτήν την προσμονή δεν την έχω πια. Έπαψα να περιμένω τη χαρά, όπως και σένα. Έπαψα να ελπίζω στο γυρισμό σου. Ξέρω ότι εδώ και καιρό δε με ψάχνεις και δε θα με ψάξεις. Ο εγωισμός σου είναι μεγαλύτερος απ’ αυτό που νιώθεις και δεν είσαι ικανός να κάνεις την υπέρβαση για μένα. Σε αγαπώ από μακριά κι εύχομαι κάποια μέρα να με καταλάβεις.
Πηγή: pillowfights.gr
