Η Ελένη Χατζίδου άνοιξε την καρδιά της στη Λιλή Πυράκη και μίλησε για όλα. Μεταξύ άλλων μίλησε για τη μητρότητα, τα παιδικά της όνειρα, αλλά και το αυτοάνοσο νόσημα που της άλλαξε τη ζωή.
Ένα αυτοάνοσο που την ταλαιπωρεί από παλιά μέχρι και σήμερα, χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση.
«Όχι την πίστη μου δεν την έχασα ποτέ. Μόνο σε μικρά και πολύ παροδικά. Ακόμη και σε καταστάσεις υγείας δηλαδή που έχω περάσει, γιατί έχω ένα αυτοάνοσο. Και η πρώτη φορά που μου εμφανίστηκε ήταν όταν ήμουν 19 χρονών. Που είναι δύσκολο για ένα παιδί τώρα με το που πάει για σπουδές, ξαφνικά να ξυπνήσει ένα πρωί και να μην μπορεί να κουνηθεί. Έχω διαγνωστεί με νεανική ρευματοειδή σπονδυλοαρθρίτιδα. Φαντάζομαι πια δεν θα είναι νεανική. Αλλά τότε αυτό μου είπανε. Ξύπνησα ένα πρωί και δεν μπορούσα να κουνηθώ. Αλλά με πόνο», είπε αρχικά η Ελένη Χατζίδου.
Και συνέχισε: «Ήταν πάνω που είχα περάσει και λέω τι έγινε τώρα, δεν θα πάω να σπουδάσω, χάνω τη σχολή μου. Ήταν πολύ, δεν μπορούσα να κουνηθώ. Μέχρι να το βρούμε – γιατί ήθελε ψάξιμο – τι είναι αυτό που μου συμβαίνει. Είχαν πρηστεί οι αρθρώσεις μου. Τώρα όποιος μας ακούει και έχει το ίδιο αυτοάνοσο με καταλαβαίνει απόλυτα. Ήταν η πρώτη κρίση. Σιγά σιγά άρχισα να περπατάω. Πολύ αργά. Πήγα για σπουδές, έπαιρνα πάρα πολλά χάπια τη μέρα. Κορτιζόνες και όλα αυτά. Δεν μπορούσα να σηκώσω τίποτα. Ήταν ένα χέρι, το δεξί που δεν δούλευε. Και ήμουν και σε φάση, ξέρεις τώρα, έβλεπα τη μαμά μου που έκλαιγε κρυφά. Σε φάση σα να ένιωθε ότι το παιδί της δεν θα ξανακουνηθεί. Δεν θα ξανά χρησιμοποιήσει το χέρι του. Θα μείνει έτσι για πάντα».
