Στούντιο 4: Η Λουκία Παπαδάκη ήταν καλεσμένη στην εκπομπή της ΕΡΤ που παρουσιάζει η Νάνσυ Ζαμπέτογλου και ο Θανάσης Αναγνωστόπουλος και μίλησε για όλα.
Μεταξύ άλλων, η γνωστή και πολύ αγαπητή ηθοποιός μίλησε για την προσωπική της ζωή ενώ αναφέρθηκε και στον γιο της που πραγματικά λατρεύει!
«Το διαζύγιό μου ήταν επαναστατική πράξη. Όπως σε όλες οι πράξεις, είναι μία αφετηρία για αυτοεξέταση. Δεν ήταν ποτέ εγωιστικοί οι λόγοι του διαζυγίου, μάλλον το αντίθετο. Είμαι ένας άνθρωπος της εστίας, της οικογένειας, της φωλιάς. Αυτή η φωλιά δεν μπορεί να έχει τρύπες και να μπάζει από παντού. Θέλω να είναι όσο το δυνατόν πιο πλήρης ως προς τα βασικά. Όταν αυτά τα βασικά δεν πληρούνται, δεν υπάρχει κανένας λόγος αυτή η φωλιά να είναι κρεμασμένη από μία κλωστή. Ουσιαστικά όλα τα ξέρουμε από την αρχή, απλώς επιλέγουμε να μη δώσουμε σημασία», είπε αρχικά η Λουκία Παπαδάκη.
Και συνέχισε: «Η ύπαρξη του γιου μου ήταν ο βασικός γνώμονας και κώδικας αυτών των αποφάσεων, δεν ήταν εγωιστικοί οι λόγοι. Αν γυρίσω πίσω σκέφτομαι ότι αυτό που έκανα ήταν ηρωικό, ακατόρθωτο, δεν ξέρω πώς το έκανα. Στο δικό μου το μυαλό φαίνεται τερατώδες, εννοώ σε μέγεθος. Τότε βέβαια και δούλευα. Όχι 24 ώρες ο 24ωρο, όταν γέννησα τον γιο μου έπρεπε να επιλέξω ή θέατρο ή τηλεόραση. Το ταυτοχρόνως δεν γινόταν. Η εμπειρία μου ως μονογονεϊκή οικογένεια ήταν μαγική, συναρπαστική, δεν θα την άλλαζα με τίποτα. Αν γύριζα πίσω στον χρόνο, θα το ξαναέκανα. Απλά, πολλές φορές αναρωτιέμαι “Παναγία μου, πώς το κάνουμε αυτό οι μητέρες όλου του κόσμου”. Είναι τρομαχτικό να μεγαλώνεις έναν άνθρωπο. Δεν υπάρχουν ευκολίες. Μεγάλωσα τον γιο μου μόνη μου και λόγω συνθηκών. Δεν μπορούσε να αναβληθεί ο θάνατος των γονιών μου, ήταν η ώρα να συμβεί. Τότε, έπεσαν όλα μαζί, δεν έχω παράπονο, δεν βαριέμαι».
Και συμπλήρωσε για τον γιο της: «Ο γιος μου είναι 25 χρονών, δεν με έχει πολλά χρόνια άμεσα ανάγκη. Είναι εξαιρετικό αυτό. “Μάνα νομίζω ότι περνάς την καλύτερη φάση της ζωής σου, φτου ξ’ ελευθερία!” μου λέει διότι με το που έφυγε για το πανεπιστήμιο, τελείωσε, αυτό ήταν έφυγε από το σπίτι και δεν επέστρεψε ποτέ. Δεν σπούδασε στην Αθήνα, στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο στην Κέρκυρα, τελείωσε και ετοιμάζεται για το μεταπτυχιακό, μια χαρά! Είμαι μια χαρά, γι’ αυτό τον ετοίμασα, για να φύγει. Τον βοήθησα να ανοίξει τα φτερά του και να μεγαλώσει τα πατουσάκια του για να περπατήσει. Όλο αυτό δεν είναι πολύ “ελληνικό” , το αναγνωρίζω και το αναγνωρίζω και στον γιο μου που είναι ένα αλλιώτικο παιδί αλλά και σε μένα που δεν είμαι η κλασική Ελληνίδα μάνα. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι θα κάνω κάτι στο σημαντικότερο πλάσμα της ύπαρξής μου και του κόσμου όλου, θα κάνω κάτι το οποίο εγώ… Εγώ πέρασα δύσκολα όταν άνθρωποι προσπάθησαν να με ζουλήξουν, δε υπήρχε περίπτωση να το κάνω αυτό στον γιο μου».
