Είναι από αυτά τα όνειρα που είναι τόσο ζωντανά, πιο αληθινά και από την πραγματικότητα. Ξυπνάς το πρωί-αν όχι κατά τη διάρκεια της βραδιάς, πλήρης από έντονα συναισθήματα και για να αποφορτιστείς λες στον εαυτό σου «σκηνοθέτης έπρεπε να γίνω» και σκας ένα γελάκι.
Ενώ το συγκεκριμένο τραγούδι που φέρει τον τίτλο «Θυμάμαι» και το έχει ερμηνεύσει με μεγάλη επιτυχία ο Νίκος Βέρτης μου αρέσει ανέκαθεν και μάλιστα πάρα πολύ, σήμερα μπήκα πρώτη φορά στη διαδικασία να αναζητήσω το video clip κι αυτό για να το συγκρίνω με τις εικόνες που είδα εγώ χθες στον ύπνο μου.
Εικόνες από το παρελθόν, αναμνήσεις που συνδέθηκαν μοναδικά με μουσική υπόκρουση το «Θυμάμαι». Όμορφες στιγμές της ζωής που ανήκουν πια οριστικά στο παρελθόν, κλεισμένες καλά στο ντουλάπι με τα υπόλοιπα που συνθέτουν την προσωπική μου ιστορία.
Λένε καμιά φορά τα όνειρα λειτουργούν σαν ψυχοθεραπεία, όχι επειδή βλέπεις αυτά που θα ήθελες να ζεις αλλά επειδή καμιά φορά-σαν αυτή τη χθεσινή, ζεις ξανά αυτά που σε στιγμάτισαν.
Τα όνειρα μην τα φοβάστε και φροντίστε να θυμάστε όσα ζήσατε! Αυτό μας κρατάει «ζωντανούς».
