Ήταν το 1999, όταν ο μεγάλος τραγουδοποιός Διονύσης Σαββόπουλος έγραψε τη μουσική και τους στίχους του τραγουδιού «Σου μιλώ και κοκκινίζεις». Το τραγούδι αναβίωσε ο Γιάννης Χαρούλης στις μέρες μας κάνοντας τη νέα γενιά να το σιγοτραγουδάει σε κάθε γωνιά της χώρας. Στα χωριά του Πηλίου όμως το τραγούδι ακούγεται «αλλιώς» και γεμίζει περηφάνια τον κόσμο του.
«Της Αγία Τριάδας ήρθαν μέρες φτερωτές, το χωριό το Μούρεσι χορεύει από προχτές» γράφει ο Σαββόπουλος και συνεχίζει «Κι ο συρτός σιγά μας πάει πίσω από το ιερό….» γιατί αν δεν έχεις πάει σε πανηγύρι στο Πήλιο και στην προκειμένη περίπτωση στο Μούρεσι δεν ξέρεις τι σημαίνει γλέντι, να χορεύεις μέσα στην πλατεία και γύρω από την εκκλησία μέχρι το πρωί, δεν ξέρεις τι θέλει να πει ο Σαββόπουλος με αυτό τον στίχο, το τραγουδάς μα δεν ξέρεις τι εννοεί αν δεν το έχεις ζήσει.
Και που είναι τελικά αυτό το Μούρεσι;
Το «Μούρεσι» βρίσκεται 3 χλμ. βόρεια της Τσαγκαράδας. Είναι αμφιθεατρικά κτισμένο πάνω από την Νταμούχαρη, το γραφικότατο επίνειο της περιοχής, και την Ακτή «Παπά Νερό» δίπλα στην οποία βρίσκεται ο Άγιος Ιωάννης το παλιότερο παραθαλάσσιο θέρετρο του ανατολικού Πηλίου.
Aπό πού βγαίνει το όνομά του; (Συνεχίστε παρακάτω…)
Έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις όπως ότι αυτό προέρχεται από τις μουριές, που υπήρχαν πολλές στο χωριό, ή από τις Μύρες της Μικράς Ασίας, από όπου λέγεται ότι ήρθαν οι πρώτοι κάτοικοι ή από τη σλάβικη λέξη mours που σημαίνει «βρίσκω γόνιμο μέρος». Υπάρχει, τέλος, και η άποψη ότι η ονομασία προέρχεται από τη λατινική λέξη Bourtz που σημαίνει κάστρο, υπονοώντας τα ερείπια του ενετικού κάστρου που υπάρχουν στη Νταμούχαρη.
Αξίζει να σημειωθεί πως ο Σαββόπουλος έχει αγαπήσει το Πήλιο σαν γνήσιος Πηλιορείτης, έχει αποκτήσει σπίτι στο Μούρεσι και έχει τιμήσει με την παρουσία του τον τόπο ουκ ολίγες φορές.
Το τραγούδι σε εκτέλεση Διονύση Σαββόπουλου:
Το τραγούδι σε εκτέλεση Γιάννη Χαρούλη:
Ακούστε το! Με μια λέξη… ΜΑΓΕΙΑ!
Στίχοι
Σου μιλώ και κοκκινίζεις τι να φανταστώ;
Όσο θάβεις το σποράκι, τόσο βγάνει ανθό
Στο μικρόφωνο ανεβαίνω το θεριό γλεντάει
Μόνος μου είμαι στην ορχήστρα μ’ έναν ίσκιο πλάι
Έλα στο χορό
Μόνο να σε βλέπω, μόνο αυτό μπορώ
Νύχτα ξαστεριά
Άναψαν φωτάκια σ’ όλα τα χωριά
Της Αγία Τριάδας ήρθαν μέρες φτερωτές
Το χωριό το Μούρεσι χορεύει από προχτές
Ήρθαν ξένοι ηλιοκαμένοι, ήρθαν κι αδερφοί
Σε κοιτώ και κοκκινίζεις κι έχεις προδοθεί
Έλα στο χορό
Πάρε με και εμένα λίγο να χαρώ
Έλα στο χορό
Θέλω να κατέβω θέλω να ενωθώ
Κι ο συρτός σιγά μας πάει πίσω από το ιερό
Κι αρχινάς να κοκκινίζεις πιο πολύ θαρρώ
Μα εδώ δεν είναι ξένο βλέμμα κανενός
Μήπως είμαι εγώ ο ξένος και ο μακρινός;
Έλα στο χορό
Άσπρο φουστανάκι, πάτημα ελαφρό
Νύχτα ξαστεριά
Τρέμουν οι φλογίτσες πάνω απ’ τα χωριά
