Ο Νίκος Τερζής, ένας από τους πιο επιτυχημένους συνθέτες της γενιάς του, που έχει γράψει για καλλιτέχνες κομμάτια που ακούμε σταθερά εδώ και χρόνια, έχει καταφέρει να αφήσει το στίγμα του και σε μερικές από τις πιο δημοφιλείς σειρές των τελευταίων ετών. Μιλάει αποκλειστικά στο gossip-tv και στη Ζήνα Καρκαλά για όλους και για όλα.
Σασμός, Ναυάγιο, Ο παράδεισος των Κυριών, Ηλέκτρα είναι μερικές από τις πιο πρόσφατες συνεργασίες του ενώ φέτος ακούμε τις μουσικές του στο Grand Hotel του ΑΝΤ1 και στον Τιμωρό του Alpha.
Με τις μελωδίες και τις συνθέσεις του, καταφέρνει να δώσει ζωή στις εικόνες, συνοδεύοντας τις ιστορίες με μουσικά θέματα που μένουν χαραγμένα στη μνήμη των τηλεθεατών.
Σε μια αποκλειστική συνέντευξη, ο Νίκος Τερζής, μου αποκαλύπτει τους απίστευτους ρυθμούς εργασίας και τις ώρες αφοσίωσης που απαιτούνται για τη δημιουργία αυτών των επιτυχιών, που μέχρι να φτάσουν στα αυτιά μας έχουν δουλευτεί πραγματικά πάρα πολύ όμως πάντα με αγάπη. Με αφοπλιστική ειλικρίνεια, μιλά για τα ξενύχτια και την πίεση που χρειάζονται για να έρθει το τέλειο αποτέλεσμα ενώ περιγράφει και μερικά περιστατικά που συνέβησαν λόγω πίεσης χρόνου στο Ναυάγιο και στον Σασμό.
- Οι παραγωγοί και οι σταθμοί σε προτιμούν όλο και περισσότερο και θέλουν να συνεργάζονται μαζί σου στις τηλεοπτικές τους παραγωγές. Πού οφείλεται αυτό κατά τη γνώμη σου;
Έχει να κάνει με το πώς αντιμετωπίζεις τη δουλειά σου. Όταν αγαπάς αυτό που κάνεις και το κάνεις με οποιοδήποτε τίμημα, φέρνεις και τα ανάλογα αποτελέσματα και το καταλαβαίνουν και οι άλλοι. Ό, τι αναλαμβάνω – γιατί είναι και πολλά τα όχι- το κάνω με πάθος και το υποστηρίζω μέχρι την τελευταία στιγμή.
«Στην Ελλάδα γίνονται όλα τελευταία στιγμή. Τα περισσότερα τραγούδια τα έχω γράψει σαν τυφλοπόντικας».
- Υπάρχει κριτήριο για να πεις το ναι μια συνεργασία;
Έχω ένα ένστικτο! Και επιπλέον, επειδή εκτός από μουσική έχω σπουδάσει και φωτογραφία και έχω παρακολουθήσει και πολύ κινηματογράφο μπορώ να δω κάτι και να κρίνω σαν ειδικός, όχι σαν τηλεθεατής.
- Για να γράψεις ένα κομμάτι για μια σκηνή, πρέπει να έχεις δει πρώτα τη σκηνή αυτή;
Τα τραγούδια για εμένα είναι το εύκολο της υπόθεσης. Σε συνεργασία και με τον σεναριογράφο και με τον σκηνοθέτη, βλέπουμε τι απαιτήσεις χρειάζονται. Εγώ έχοντας γράψει τη μουσική, καθοδηγώ τον στιχουργό και έπειτα βάζουμε κάτω δύο τρεις επιλογές και επιλέγουμε από κοινού. Το δύσκολο είναι η μεγάλη γκάμα της μουσικής του underscore.
- Εμπνέεσαι από τους πρωταγωνιστές;
Μόνο! Οι καλές συνθέσεις έρχονται όταν δω το πρώτο – δεύτερο επεισόδιο. Επειδή κάνω μουσική και δεν γράφω στίχο, ο ηθοποιός για εμένα είναι ο τραγουδιστής μου.
Όμως, εδώ στην Ελλάδα γίνονται όλα τελευταία στιγμή και δεν καταλαβαίνω τον λόγο. Το να γράφεις σε μια σειρά 150 μουσικά θέματα, είναι δύσκολο. Πώς θα τα γράψεις αν δεν έχεις δει κάτι; Τα περισσότερα τα έχω γράψει σαν τυφλοπόντικας, δηλαδή προσπαθώ να μπω στο mood της σειράς και να φανταστώ…
«Η έμπνευση είναι περίεργη και αγενής. Είναι έρωτας!»
- Όταν έρχεσαι έχοντας πολλές επιτυχίες στην πλάτη σου, αυτό είναι αγχωτικό για τη συνέχεια;
Στην αρχή ήταν αγχωτικό αλλά μετά διαπίστωσα ότι όταν κάνω κάτι, όπως σου είπα και πριν, με τόσο πάθος και αγάπη και το γουστάρω, θα βγει σίγουρα κάτι καλό!
- Πόσες ώρες την ημέρα δουλεύεις;
Είναι αμέτρητες οι ώρες. Ξεχνάς και τα Σαββατοκύριακα και τις διακοπές και τον ύπνο σου. Δεν υπάρχεις, σε χάνουν και οι φίλοι σου. Το δύσκολο είναι ότι ο όγκος σε μια σειρά είναι τεράστιος. Φαντάσου όταν έχεις να κάνεις παράλληλα και με δύο ή και τρεις σειρές και να πρέπει ταυτόχρονα να είσαι σε άλλη εποχή, άλλη χρονολογία, άλλο είδος, άλλο ύφος.
- Πότε ήταν το τελευταίο σου ξενύχτι για να γράψεις μουσική;
Χθες το βράδυ εκεί που ήταν να κοιμηθώ έκανα το λάθος και δοκίμασα έναν ήχο που έφτιαξα. Αυτόν τον ήχο, όπως τον ακούμπησα, με έκανε να ξενυχτήσω γιατί μέχρι τις 6 το πρωί φτιαχτήκανε 6 μουσικά θέματα. Δεν το αφήνεις. Η έμπνευση είναι περίεργη και αγενής και είναι και γένους θηλυκού. Δεν φεύγεις! Είναι έρωτας! Δεν σε ρωτάει ούτε πώς είσαι, ούτε τι ώρα είναι. Έχω ξυπνήσει άπειρες φορές την ώρα που είμαι κομμάτια γιατί αν δεν ξυπνούσα εκείνη τη στιγμή, δεν θα συνέβαινε.
- Το Grand Hotel τι βαθμό δυσκολίας έχει όσον αφορά τη μουσική;
Το Grand Hotel είναι μια αρκετά δύσκολη σειρά γιατί κρύβει δύο σειρές. Μουσικά είναι δύο σειρές. Θα ακούσουμε μουσικές με δόση κλασικής, με δόση μυστηρίου αλλά και από Σμύρνη. Θα έχει ένα σύμπλεγμα πραγμάτων, όλα αυτά όμως τοποθετημένα στο τώρα της μυθοπλασίας, δεν θα είναι κάτι παλιακό. Είναι η χλιδή και ο καλός ο κόσμος της κλασικής μουσικής και από την άλλη πλευρά είναι οι πρόσφυγες. Επομένως πρέπει να κάνεις split το μυαλό σου.
Έχω μάθει να πατάω κουμπάκια. Πάντα είναι πρόκληση και είναι όλα λεπτά. Δεν ξέρεις τι γράφεις, ποτέ. Πέρυσι στο Ναυάγιο, όταν μου ήρθε εμένα το επεισόδιο που μου το στείλανε την Πέμπτη το μεσημέρι, έπρεπε να δω αυτό το “γυμνό” πράγμα και να αρχίσω να εμπνέομαι για να παίξει τη Δευτέρα. Εκείνη την ημέρα είχα γράψει το μισό soundtrack της σειράς. Όποιος δεν το έχει δει δεν το έχει πιστέψει. Οι συνεργάτες μου μόνο που το είδαν να συμβαίνει μπόρεσαν να με καταλάβουν.
- Σου έχει τύχει ποτέ να έχεις ένα deadline όπως αυτό που μόλις μου ανέφερες και να μην προλάβεις να ολοκληρώσεις το project;
Δεν γίνεται να μην προλάβω. Στη δεύτερη σεζόν του Σασμού – το σκέφτομαι και γελάω- ήταν Πάσχα, μεγάλη Παρασκευή για την ακρίβεια και με ειδοποιεί ο σκηνοθέτης, ο Κώστας Κωστόπουλος, ότι πρέπει να έχουμε ένα τραγούδι. Θυμάμαι το έγραψα Μεγάλη Παρασκευή, το έστειλα στον Γιάννη Κότσιρα που έλειπε για Πάσχα με την οικογένειά του στην Κατερίνη για να κάνει τον στίχο, οι Τσαχουρίδηδες ήταν στο Βερολίνο και κάνανε στάση στην Αθήνα για 4 ώρες, ο Δημήτρης Μπάσης ήταν στις Σέρρες και θα έφευγε για Αμερική. Τον έβαλα έφυγε ξημερώματα με το αυτοκίνητο για να αφήσει την οικογένεια σπίτι και να έρθει στούντιο να γράψει, να έρθουν οι Τσαχουρίδηδες να παίξουν λύρες και την άλλη μέρα να μιξάρω και να το παραδώσω. Σου μιλάω για ταχύτητες φωτός. Άνθρωποι που έχω μιλήσει στο εξωτερικό – γιατί συνεργάζομαι και στο εξωτερικό – μου λένε ότι δεν μπορούν να καταλάβουν πώς το κάνω αυτό.
- Φαίνεται πως αυτό είναι ένα και ένα μέρος της επιτυχίας. Ίσως κάποιος άλλος να μη μπορούσε να ανταπεξέλθει.
Θα σου μιλήσω με μεγάλη αγάπη και ειλικρίνεια. Όχι μόνο δεν είναι κάτι που είναι εύκολο, το να στήσεις ένα κομμάτι με τέτοιες συνθήκες όταν στις ταινίες του Hollywood που γίνεται αυτό παίρνει μήνες, αλλά, αν κάνω απολογισμό και σκεφτώ ότι αυτό που έχω κάνει τα τελευταία τρία χρόνια μου το προτείνανε παλιά, θα έλεγα “παιδιά, όχι, με τίποτα”. Είναι πλέον σα να κάνω ελαστικό τον χρόνο, οι 24 ώρες της ημέρας γίνονται 48, με απίστευτο focus, δεν χάνεται δευτερόλεπτο. Εκμεταλλεύεσαι το κάθε δευτερόλεπτο… Θέλει ησυχία, ηρεμία και να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου. Να χάνεσαι σε αυτό που κάνεις και να συνδέεσαι με το σύμπαν.
- Έμαθες πλέον να ζεις έτσι και φαίνεται ότι σου αρέσει.
Δεν είναι απλά ότι μου αρέσει, είναι έρωτας! Είναι αυτό για το οποίο έχω γεννηθεί. Για παράδειγμα, δεν θα μπορούσα να είμαι κάθε βράδυ σε live όπως είναι άλλοι καλλιτέχνες, κουράζομαι μόνο που το σκέφτομαι. Είναι όμως γεννημένοι για να κάνουν αυτό. Εμένα δεν με ενδιαφέρει να κάνω γιορτές και διακοπές, με ενδιαφέρει αυτό που κάνω. Κι όσες φορές επιχείρησα να πάω και διακοπές, την τρίτη μέρα έψαχνα να βρω πλήκτρο.
Φέτος το καλοκαίρι για παράδειγμα έστησα τη μουσική για τον χορό της Ευαγγελίας Πλατανιώτη και της Σοφίας Μαλκογεώργου στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αυτό γίνεται μόνο με αγάπη, δεν γίνεται αλλιώς.
