Ήταν Σεπτέμβριος του 2022 όταν ο Χρήστος Πολίτης μετά από πολλά χρόνια έκανε δημόσια εμφάνιση στην πρεμιέρα της κινηματογραφικής ταινίας που είχε συμμετάσχει.
Τότε μιλώντας στις κάμερες είχε πει πως: «Μετά από 47 χρόνια αποχής αποφάσισα να εμφανιστώ στην ταινία του Χρήστου Μασσαλά, διότι μιλώντας μαζί του με έπεισε ότι είναι ένας σημαντικός άνθρωπος, σημαντικός σκηνοθέτης. Ήταν μια ειδική επιστροφή, εκτιμώντας τον Χρήστο Μασσάλα. Έχω αποχωρήσει και από το θέατρο, γενικά από την καλλιτεχνική ζωή, από τη δημόσια ζωή, από τα πάντα. Η πραγματικότητα που ζούμε για μένα είναι άθλια, μπάχαλο και δεν θέλω να συμμετέχω πουθενά»
Σήμερα στα 82 του χρόνια ο Χρήστος Πολίτης ζει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Άννα Αδριανού για Χρήστο Πολίτη: «Μπορεί να πάσχει από κατάθλιψη»
Πρωταγωνιστής του θεάτρου, της τηλεόρασης και του κινηματογράφου ο Χρήστος Πολίτης εργάστηκε στο θέατρο από το 1966-1967 έως το 1997-1998, σε περισσότερες από 45 θεατρικές παραγωγές, ενώ στον κινηματογράφο, κυρίως, από το 1968 έως το 1974, συμμετέχοντας σε 18 ταινίες. Στην τηλεόραση εργάστηκε από το 1973 έως το 2005, πρωταγωνιστώντας σε 8 τηλεοπτικές σειρές.
Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου (1965)]. Πρωτοεμφανίστηκε στον θίασο Γιάννη Φέρτη – Ξένιας Καλογεροπούλου στο έργο Δέκα μικροί νέγροι (1965-1966). Έπειτα έπαιξε στον θίασο Τιτίκας Νικηφοράκη – Νίκου Χατζίσκου στα έργα Πολύ κακό για το τίποτα (1968) και Τσάι και συμπάθεια (1969). Ακολούθησαν συνεργασίες με το θέατρο του Κώστα Μουσούρη και με το Εθνικό Θέατρο. Στο πλαίσιο της συνεργασίας του με το Εθνικό Θέατρο εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην αρχαία τραγωδία, στα έργα Χοηφόροι – Ευμενίδες του Αισχύλου και Ιππόλυτος του Ευριπίδη. Παραστάσεις με τις οποίες συμμετείχε σε διεθνή φεστιβάλ στο εξωτερικό. Υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος του Απλού Θεάτρου (1974-1990). Θίασος που είχε στόχο την θεατρική αποκέντρωση, αρχικά με περιοδείες σε όλη την Ελλάδα και στη συνέχεια, από το 1982, με τη δημιουργία και λειτουργία ενός θεάτρου στις παρυφές του θεατρικού κέντρου της Αθήνας, στην Καλλιθέα. Το Απλό Θέατρο επικεντρώθηκε κυρίως σε δραματολόγιο ρεπερτορίου, ανεβάζοντας έργα των Άρθουρ Μίλερ, Τενεσί Ουίλιαμς, Ο. Γκόλντσμιθ, Λούλας Αναγνωστάκη κ.ά.. Υπήρξε το θέατρο που παρουσίασε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε ένα ευρύτερο κοινό, τα έργα του Τζο Όρτον. Ο κύκλος του Απλού Θεάτρου για τον Χρ. Πολίτη ολοκληρώθηκε το 1990, με τη διάλυση του ομώνυμου θιάσου.
Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε για πρώτη φορά με ένα πολύ μικρό ρόλο το 1968, στην ταινία του Νίκου Φώσκολου Λεωφόρος του μίσους και με πρωταγωνιστικό ρόλο το 1969 στις ταινίες Άγιος Νεκτάριος: Ο προστάτης των φτωχών. Το 1969 κέρδισε και το βραβείο Β’ Αντρικού Ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, για την ερμηνεία του στην ταινία Το κορίτσι του 17. Στη συνέχεια συνεργάστηκε κυρίως, με τον κινηματογραφικό παραγωγό Τζέιμς Πάρις. Επανεμφανίστηκε στον κινηματογράφο το 2022, έπειτα από πολλές δεκαετίες αποχής, συμμετέχοντας στην ταινία Broadway του Χρήστου Μασσαλά.
Στην τηλεόραση εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1973, στη σειρά Τα δίχτυα του τρόμου. Μεταξύ άλλων, συμμετείχε στις σειρές Βασίλισσα Αμαλία μαζί με την Αλ. Βουγιουκλάκη και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ (1975) και Αφροδίτη με τη Νόρα Βαλσάμη (1977). Την δεκαετία του 1980 είχε ελάχιστες συμμετοχές σε τηλεοπτικά προγράμματα. Το 1991, επανεμφανίζεται στην τηλεόραση με την καθημερινή σειρά του Ν. Φώσκολου Η λάμψη, συνεργασία που τον καθιέρωσε στη συνείδηση του τηλεοπτικού κοινού ως “Γιάγκο Δράκο”, ρόλο που ερμήνευσε για 14 χρόνια, έως το καλοκαίρι του 2005. Η συμμετοχή του στη Λάμψη υπήρξε μία από τις τελευταίες καλλιτεχνικές του δραστηριότητες.
Η κόντρα με τη Δανδουλάκη
Δείτε το βίντεο:
