Η 1η Δεκεμβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS. Ο Ανδρέας Γεωργίου, δημιουργός της επιτυχημένης σειράς Η Γη της Ελιάς, έχει βιώσει στην οικογένειά του την ασθένεια αυτή.
Ο γνωστός ηθοποιός και σκηνοθέτης της δημοφιλούς σειράς πριν από 27 χρόνια, όταν εκείνος ήταν 12 ετών, έχασε τη μητέρα από AIDS.
Ο ίδιος είχε μοιραστεί την τραγική ιστορία της οικογένειάς του πριν από μερικά χρόνια στην εκπομπή της Ελεονώρας Μελέτη:
«Έχασα τη μαμά μου από AIDS όταν ήμουν 12 ετών. Δεν ήταν εύκολο. Η μητέρα μου ήταν φορέας την εποχή που δεν υπήρχε προστασία. Είχα έναν πατέρα καλλονό, πολύ ωραίος άντρας, ήταν πάντα έξω γιατί ήταν ψαράς και έπρεπε να φέρνει το φαγητό στο σπίτι. Τον ιό τον έφερε ο μπαμπάς μου στο σπίτι. Και όταν ανακάλυψε ότι έφερε τον ιό στο σπίτι και κόλλησε τη μητέρα μου, ήταν σαν να έπεσε μια βόμβα στο σπίτι μας. Ένιωθα πάντα πιο μεγάλος και πάντα καταλάβαινα τι έλεγαν, ότι θα μείνουμε ορφανά, ότι θα καταστραφούμε και αυτό ήταν που με πείσμωνε. Είμαστε 4 αδέλφια και πολύ αγαπημένα. Είμαστε η δύναμη ο ένας του άλλου».
O Ανδρέας Γεωργίου γεννήθηκε στο Λονδίνο, αλλά μεγάλωσε από την ηλικία των έξι ετών στην Κύπρο από Ελληνοκύπριους γονείς. Έχει τρία αδέλφια, τη μεγαλύτερη από εκείνον, Ξένια, και δυο μικρότερους, τον Κρίστοφερ και τον Ραφαέλο – Αντώνη.
Τα δυο αγόρια εργάζονται μαζί του, ως κινηματογραφιστές. Ο μικρότερος, μάλιστα, έφυγε στο Λονδίνο για σπουδές, ενώ αποτελεί το ιδανικότερο παράδειγμα νικητή της ζωής, κάνοντας μια φυσιολογικότατη ζωή και έχοντας σχεδόν εκμηδενίσει τον ιό HIV στον οργανισμό του. Ο Ανδρέας είναι πολύ υπερήφανος, όταν λέει πως ο μικρός αδελφός του είναι σε θέση να δημιουργήσει μια κανονική και υγιή οικογένεια.
Ο επιτυχημένος σεναριογράφος και σκηνοθέτης για πολλά χρόνια κατηγορούσε τον πατέρα του για τον θάνατο της μητέρας του.
«Θύμωσα με τον πατέρα μου όταν έγινε αυτό κι έκανα επανάσταση. Πήγα μαζί της στο Λονδίνο, όσο έκανε θεραπεία. Της υποσχέθηκα ότι θα είμαι εντάξει και δίπλα στα αδέλφια μου. Όταν γύρισα είχα μεγάλο πρόβλημα με τον πατέρα μου. Τα τελευταία χρόνια όμως ήρθαμε κοντά, δεν έχω αφήσει τίποτα μέσα μου, τα είπαμε όλα», είχε πει χαρακτηριστικά ο Ανδρέας Γεωργίου.
Το γεγονός ότι είχαν μπει ο ίδιος και τα αδέλφια του σε κοινωνικό περιθώριο μιας και εκείνες τις εποχές το AIDS ήταν ταμπού και τρόμαζε τον κόσμο, τον βασάνισε, τον έκανε να περάσει πολύ δύσκολα αλλά και να είναι ιδιαίτερα προστατευτικός με τα μικρότερα αδέλφια του μιας και ένιωθε υπεύθυνος για εκείνα.
Συγκινεί η εξομολόγηση του ηθοποιού για εκείνη τη ζοφερή περίοδο:
«Με ρωτάς για το πότε ένιωσα ότι χάθηκε η εποχή της αθωότητας. Νιώθω, λοιπόν, ότι δεν ήμουν ποτέ σε φάση αθωότητας. Από μικρό παιδί είχα στο μυαλό μου το πλάνο της ζωής μου. Από τότε που με θυμάμαι, έκανα σχέδια και είχα στόχους. Την εφηβεία μου δεν την έχω ζήσει ακόμη. Από μικρό παιδί έπρεπε να είμαι υπεύθυνος για τον εαυτό μου και τα αδέλφια μου, να πάρω σωστές αποφάσεις, να φροντίσω για όλους, να τρέξω. Ίσως τώρα να περνάω μια εφηβεία, μέσα από τον ενθουσιασμό μου για τη δουλειά, αφού κάνω σαν παιδί.
Την ίδια στιγμή, όμως, μπορεί και να έχω την ωριμότητα 50άρη. Η μεγάλη στροφή στη ρότα της ζωής μου έγινε γύρω στα 10. Ένιωθα ότι “φεύγει” η μαμά και μου αφήνει μια ευθύνη. Στα 13 μου, ήθελα να φύγω από το σπίτι. Ήμουν και στα μαχαίρια με τον πατέρα μου για ένα μεγάλο διάστημα. Τότε ήταν που έκανα την επανάστασή μου. Του πήγαινα κόντρα, θεωρώντας τον υπεύθυνο για ό,τι μας συνέβαινε.
Για πολλά χρόνια τον κατηγορούσα για την απώλεια της μητέρας μου, αφού έφερε την ασθένεια στο σπίτι. Εκείνος μας λάτρευε, μας υπεραγαπούσε. Εγώ είχα το πρόβλημα απέναντί του. Όταν έφτασα στα 20, τον συγχώρησα και έφτιαξε η σχέση μας, γιατί σε αυτήν πλέον την ηλικία συνειδητοποιείς ότι όλοι έχουν δικαίωμα στο λάθος. Μόνο τότε κατάλαβα πόσο εύκολο είναι το λάθος. Πάντα, όταν συζητούσαμε, μου έλεγε “Ανδρέα, θα φτάσεις 20 χρόνων και θα καταλάβεις”. Πράγματι, έτσι ήταν. Έφυγε από τη ζωή πριν από έναν χρόνο (σ.σ. το 2013). Ψαράς, αλλά σοφός! Περπατημένος άνθρωπος. Σκέψου ότι έφυγε από ένα ψαροχώρι της Κύπρου και τα κατάφερε στο Λονδίνο.
Οτιδήποτε περνούσε από τα χέρια του το έφτιαχνε. Είχε παλέψει με τα κύματα, με άγριο καιρό, ήταν άνθρωπος δυνατός, σκληραγωγημένος και πολύ όμορφος. Μακάρι να είχα καταλάβει νωρίτερα την τόλμη του να αποκτήσει τέσσερα παιδιά, παρόλο που ήταν ψαράς. Αυτά δεν μπορούσα να τα δω όταν ήμουν μικρός» είχε τονίσει στο περιοδικό People.
