Στην Πτολεμαΐδα τελείται σήμερα η εξόδιος ακολουθία της 33χρονης Αποστολίας και του μόλις τριών ετών παιδιού της, του μικρού Παυλάκη, που έχασαν αδόκητα την επίγεια ζωή τους στο φοβερό τροχαίο δυστύχημα το οποίο συνέβη λίγο μετά της 3 το μεσημέρι της Κυριακής σε χώρο στάθμευσης της Εθνικής οδού (83ο χιλιόμετρο Αθηνών-Θεσσαλονίκης) στο ύψος των Θηβών κοντά στη Λαμία, το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας. Η κηδεία πραγματοποιείται στον Ιερό Ναό της Αγίας Σκέπης. Τραγική φιγούρα, ο σύζυγος της 33χρονης Αποστολίας και πατέρας του μικρού Παύλου, που σώθηκε από θαύμα καθώς είχε βγει από το όχημα δευτερόλεπτα πριν. Το κλίμα βαρύ, όπως και ο καιρός. Συννεφιασμένος, μουντός, έτοιμος να ξεσπάσει… Τα λόγια περισσεύουν και κανείς δεν μιλά. Μονάχα το γοερό κλάμα των συγγενών σπάζει την ζοφερή ατμόσφαιρα της κηδείας. Ο Υπάτιος Πατμάνογλου, που είδε την σύζυγο και το παιδί του να καίγονται μέσα στο αυτοκίνητό του- ό,τι είχε απομείνει μετά τη σύγκρουση με την Πόρσε- στέκεται όρθιος με τη βοήθεια του αδελφού του και συγγενών, ενώ τα δάκρυα τρέχουν «ποτάμια» και από τις αδελφές και τους γονείς της άτυχης Αποστολίας.
Ο Ιερός ναός Αγίας Σκέπης στην Πτολεμαΐδα έχει γεμίσει με κόσμο. Μια λαοθάλασσα γνωστών και αγνώστων της οικογένειας του Υπάτιου έχουν έρθει για το ύστατο αντίο. Παντού μαυροφορεμένες φιγούρες… κάποιες μοιρολογούν και ένας κόμπος υπάρχει στο στομάχι όλων, αφού ακόμη κανείς δεν μπορεί να πιστέψει πως η Αποστολία και ο μικρός Παύλος χάθηκαν έτσι ξαφνικά. Ένας από τους πρώτους ανθρώπους με τους οποίους επικοινώνησε το απόγευμα της μοιραίας Κυριακής ο Υπάτιος ήταν και ο πατήρ Θεόφιλος που είχε παντρέψει το ζευγάρι και είχε βαφτίσει τον μικρό Παύλο.
Ο ιερέας μιλώντας στο protothema.gr περιέγραψε τη στιγμή που το κινητό του τηλέφωνο χτύπησε, την περασμένη Κυριακή και στην άλλη γραμμή ήταν ο Υπάτιος. «Με πήρε τηλέφωνο και μου έλεγε ότι φλέγεται το αυτοκίνητό του με τη γυναίκα και το παιδί του. Νόμιζα ότι ήταν μεθυσμένος. Πήρα τηλέφωνο τον αδερφό του και μου είπε πως όλα είναι αλήθεια. Ο Υπάτιος αντιμετωπίζει με παλικαριά το θάνατο. Του λέω να κάνει κουράγιο και να σταθεί στα πόδια του. Θυμάμαι πως την Πρωτοχρονιά είχαμε κόψει βασιλόπιτα και το φλουρί έπεσε στην Αποστολία. Ποιος να το περίμενε τι θα συμβεί».
