Η Παναγιώτα Βλαντή μιλά για τους ρόλους που υποδύεται φέτος και για τις συνεργασίες της
Ακόμη, αναφέρεται στις δεύτερες ευκαιρίες και στο πώς αισθάνεται τα τελευταία χρόνια.
Πρωταγωνιστείς σε δύο θεατρικές ηαραστάσεις αυτό τον καιρό.
«Είναι δύο πολύ ωραία έργα, το «Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα», στο θέατρο Ζήνα, με τον Δάνη Κατρανίδη, κάθε Δευτέρα και Τρίτη και το άλλο είναι το «Σπασμένο Γυαλί» με το Γιάννη Βούρο, τον Γεωργάκη, τη Σιγάλα και την Γκουλιώνη στο θέατρο Πόλη. Τώρα δουλεύω 7 ημέρες την εβδομάδα. Παρόλο που υπάρχει πολλή κούραση κι ένταση είναι πραγματικά μια ωραία στιγμή. Είμαι τυχερή γιατί παίζω δύο πολύ ωραία κι αγαπημένα έργα, οι ρόλοι είναι τελείως διαφορετικοί κι αυτό είναι κάτι που με ιντριγκάρει, είναι πρόκληση για μένα, όπως και για κάθε ηθοποιό. Η συνεργασία μου με το Δάνη είναι πολύ καλή, ενώ φέτος ανακάλυψα και την υπέροχη συνεργασία με τον Γιάννη, με τον οποίο λέγαμε χρόνια να συνεργαστούμε, δεν τα είχαμε καταφέρει και συναντηθήκαμε φέτος».
Ποια συναισθήματα έχεις επιστρατεύσει για του» ρόλους που υποδύεσαι;
«Δύσκολοι ρόλοι είναι και οι δύο. Μεγαλύτερες δυσκολίες είχα στη “Ρίτα”. Στο έργο “Σπασμένο γυαλί”, ενώ η ηρωίδα έχει εντάσεις και δύσκολες καταστάσεις να διαχειριστεί, η “Ρίτα” είναι ένα εξωστρεφές πλάσμα, ένα πολύ λαϊκό κορίτσι, αυθεντικό, γνήσιο, κι η αντιμετώπιση της απέναντι σ’ αυτή την κατάστα¬ση είναι τελείως διαφορετική κι έξω από μένα. Δε μου αρέσει να παίζω τον εαυτό μου, αλλά έχω κάποιες ομοιότητες με τη “Ρίτα”, όπως ότι ακόμα νιώθω μαθήτρια. Πιστεύω, όπως κι εκείνη, στη δεύτερη ευκαιρία των ανθρώπων. Στη ζωή μας μπορούμε ότι δεν καταφέραμε στην αρχή, να το κάνουμε μετά, ακόμα και να σπουδάσουμε. Στο άλλο έργο, πρόκει¬ται για μια γυναίκα χαμηλών τόνων, όπως είμαι κι εγώ, αλλά με πολύ δύναμη μέσα μου».
Δίνεις δεύτερη ευκαιρία στον εαυτό σου, αλλά και γενικότερα;
«Περισσότερο αιτιολογώ και δικαιο¬λογώ τους άλλους παρά τον εαυτό μου. Τα τελευταία χρόνια οφείλω να ομολογήσω ότι τα πάω πολύ καλά και με μέγα στο θέμα αυτό. Πάντα ένιωθα ότι έχω κάποιες ισορροπίες που άλλες φορές χαλάγανε, γιατί από τη στιγμή που ζούμε με άλλους ανθρώπους είτε στη δουλειά, είτε στην προσωπική μας ζωή, σαφώς κάποια πράγματα αλλάζουν και διαφοροποιούνται. Τα τελευταία χρόνια νιώθω πιο σοφή, πιο ώριμη να αντιμετωπίσω πιο δύσκολες καταστάσεις», λέει στο Λοιπόν.
