Σασμός: Ο Τάσος Νούσιας, ή αν προτιμάτε, ο Στεφανής του Σασμού, μίλησε χθες το βράδυ στον Γρηγόρη Αρναούτογλου και αποκάλυψε την πιο δύσκολη στιγμή που είχε στα γυρίσματα της επιτυχημένης σειράς από την οποία αποχώρησε πολύ νωρίς ο ηθοποιός.
Για τη σύγκριση με τον Γιώργο Φούντα, ο Τάσος Νούσιας απάντησε: «Είναι τιμή, γιατί άφησε καταπληκτική παρακαταθήκη. Ηθοποιός με δύναμη, την ίδρωνε τη φανέλα. Είχα την τύχη να τον συναντήσω, όταν ήμουν στη σχολή, ήταν πολύ δοτικός με τα νέα παιδιά. Μου έκανε εντύπωση η απλότητά του. Με τον Κώστα Βουτσά μοιραζόμασταν το καμαρίνο μας για 3 χρόνια. Περάσαμε καταπληκτικά, είχε πηγαίο χιούμορ, αδιανόητο. Ζούσε για τη σκηνή. Η παράταση της ζωής του ήταν η σχέση του με το σανίδι και τα νέα παιδιά. Τον αγαπώ, μου έκανε εντύπωση ο σεβασμός που έτρεφε για τους πάντες».
«Είμαι πολύ πειραχτήρι στα backstage. Έκανα δύο κωμωδίες τηλεοπτικά και μία θεατρική στα πρώτα μου χρόνια. Μου αρέσει πολύ η κωμωδια, ειδικά αν έχει ελευθερία και αυτοσχεδιασμό και να έχεις ένα συμπαίκτη με χημεία», τόνισε.
Για το αν είχε αρνηθεί πρόταση από τις «Άγριες Μέλισσες»: «Στον “Σασμό” πήγα για λίγο και ήξερα ότι θα ήταν για λίγο. Με τις “Μέλισσες” ήταν πάλι το άνοιγμα στην τηλεόραση και τη δραματουργία. Εγώ φοβόμουν το 4 μέρες τη βδομάδα. Έλεγα πώς θα αναταπεξέλθω με ένα κείμενο που τρέχει. Δεν είχα συνηθίσει σε αυτούς τους ρυθμούς. Κρίνοντας από το αποτέλεσμα, η ιστορία δικαίωσε τις “Μέλισσες” και εμένα με αδίκησε που δεν είπα το “ναι”. Καμία σχέση με αυτό που σκεφτόμουν εγώ».
Για τον «Σασμό»: «Ερχόμουν από πολύ γύρισμα με την Έξαψη και δουλειές. Έψαχνα ώρες για πολλούς μήνες. Είπα παιδιά δεν έχω κουράγιο να κάνω κάτι που θα είναι όλη τη σεζόν. Ήμουν κουρασμένος πολύ. Λέω αν έχετε κάτι το οποίο θα είναι στιβαρό και μικρό να το κάνω με χαρά. Πάντα με ενδιέφερε η δραματουργία που πήγαζε μέσα από τα βιβλία. Έγραψε και ο ρόλος του Στεφανή, μιλάνε ακόμα και τώρα και λέω “ρε παιδιά αφήστε με να πεθάνω”. Σημαντικό στοιχεία της επιτυχίας ήταν η Κρήτη, το βιβλίο και οι συνάδελφοι».
«Η πιο δύσκολη σκηνή ήταν όταν αναγκάστηκα να σηκώσω χέρι στη Βασιλική. Δεν υπήρχε σεναριακά, μπήκε για να δικαιώσει το αντίπαλο δέος. Δυσκολεύτηκα, όμως βρήκα ένα πολύ ισχυρό και δίκαιο λόγο μέσα μου και είπα ως φόρο τιμής, στις μανάδες μας, τις κόρες μας, αναλαμβάνω τον δύσκολο ρόλο να κάνω κάτι που απεχθάνομαι ως άνθρωπος, αλλά θα γίνει παράδειγμα προς αποφυγή σε όποιον σκεφτεί να σηκώσει χέρι».
