Έχεις ένα μέσο ενημέρωσης, είτε αυτό λέγεται site, είτε εφημερίδα ή οτιδήποτε άλλο με κίτρινο περιεχόμενο, πιο κίτρινο και από τη φανέλα της ΑΕΚ και ξαφνικά μου το γεμίζεις αναρτήσεις με παιδάκια που πάσχουν από καρκίνο, γυναίκες με ασθένειες που ξέρουν κ οι ίδιες ότι δεν έχουν μέλλον, ανθρώπους που υποφέρουν και τα στολίζεις με εικόνες που όχι απλά δεν θα έπρεπε να κυκλοφορούν στο διαδίκτυο αλλά προσβάλλουν και τον ίδιο τον ασθενή, τον ίδιο τον άνθρωπο.
Ξαφνικά ακούω δεξιά και αριστερά στα δημοσιογραφικά γραφεία, κοίτα ο τάδε, η τάδε, έχει αρχίσει να ασχολείται και με κοινωνικά θέματα που αγγίζουν τους απλούς πολίτες και έχει κάνει χώρο για να μπορέσει να δώσει και σ΄αυτούς τους ανθρώπους ένα βήμα, λίγη συμπόνια και κουράγιο προκειμένου να πάρουν δύναμη βλέποντας πως κάποιος ασχολείται με τα προβλήματα τους.
Δεν είναι όμως έτσι ρε παιδιά. Δεν είναι δυνατόν να μου έχεις τον πισινό της Καινούργιου, τα μπαλκόνια της τάδε χορεύτριας φάτσα φόρα-που καλά κάνουν και τα κάνουν παρόλα αυτά- και ανάμεσα σε δύο τέτοια άρθρα να μου «παίζεις» το παιδάκι που υποφέρει στο Παίδων. Δεν γίνεται… Είναι τουλάχιστον απαράδεκτο και ντρέπομαι ειλικρινά να το βλέπω να συμβαίνει και το κακό είναι πως δεν είναι ένας που το κάνει είναι πολλοί. Θες να βοηθήσεις; Δώσε λεφτά σιωπηλά. Δεν έχεις; Γράψε την είδηση χωρίς φωτογραφίες, σάλτσες και ζουμιά.
Το υπέρτατο κακό βέβαια από την άλλη είναι πως κάποιοι συνεχίζουν να πιστεύουν πως αυτός/ή που το κάνει αυτό, το κάνει για να βοηθήσει και όχι για να πουλήσει, όχι για να πάρει κλικ, όχι για να πληρωθεί από διαφημίσεις.
Παιδιά, ξυπνήστε, το θανατικό, οι κ@λοι και ο πόνος του άλλου είναι τα μόνα που «πουλάνε» στην Ελλάδα του 2016. Αυτό δείχνουν τα στατιστικά και βάση αυτών μην περιμένετε να δείτε καμιά εξέλιξη.
Μπορεί να ακούγεται σκληρό ή κάπως άσχημο αλλά… αυτοί είμαστε!
