Δεν είναι απλώς ένας αγώνας, είναι ένα ταξίδι καρδιάς, σκοπού και χαράς. Λίγους μήνες πριν, ο Ρένος Φουντουλάκης, ιδρυτής του CR HOPE, μαζί με τον σκηνοθέτη και υποστηρικτή του CR HOPE, Άρη Κατσιγιάννη, είχαν μια ιδέα. Στην αρχή έμοιαζε τρελή, αλλά, κακά τα ψέματα, από τις πιο τρελές ιδέες γεννιούνται τα πιο όμορφα όνειρα.
Ο Άρης ετοιμάζεται πλέον για μια πραγματικά σπουδαία πρόκληση: να τρέξει από το Nungwi μέχρι το Kizimkazi, μια διαδρομή 100 χιλιομέτρων. Θα διασχίσει ολόκληρη τη Ζανζιβάρη με τα πόδια για να στηρίξει τα παιδιά του σχολείου Seeds of Light.
Η διαδρομή αυτή, από τη μία άκρη του νησιού στην άλλη, δεν είναι τυχαία. Είναι συμβολική. Αντικατοπτρίζει τον μακρύ δρόμο που περπατούν καθημερινά πολλά από αυτά τα παιδιά, αναζητώντας ευκαιρίες, ασφάλεια και ένα καλύτερο μέλλον.
Ο Άρης τρέχει για αυτά τα παιδιά.
Κάθε του βήμα φέρνει πιο κοντά τη δημιουργία ενός χώρου άθλησης για τους μαθητές μας, ενός μέρους όπου θα μπορούν να παίζουν, να εξελίσσονται, να δυναμώνουν και να χτίζουν αυτοπεποίθηση. Για πολλά από αυτά τα παιδιά, θα είναι ο πρώτος πραγματικά ασφαλής χώρος όπου θα νιώσουν τη χαρά της κίνησης, της ομάδας, της ελευθερίας. Κάτι που έχει ανακαλύψει και ο ίδιος ο Άρης.
Και μπορείτε κι εσείς να γίνετε μέρος αυτού του αγώνα.
Εκείνος ξεκινά τον δρόμο με ένα βήμα.
Εσείς μπορείτε να προσθέσετε το επόμενο.
Και κάπως έτσι, από βήμα σε βήμα, γεννιέται ένας χώρος που θα αλλάξει την καθημερινότητα των μαθητών του Cr Hope & Kara foundation.
Η εξομολόγηση του γνωστού σκηνοθέτη:
Θυμάμαι τον εαυτό μου μικρό, στο σχολείο.
Ήμουν ένα παιδί που δεν ήταν καλό σε κανένα άθλημα.
Άλλαζα συνεχώς δραστηριότητες, όμως τίποτα δεν μου ταίριαζε.
Ήξερα βέβαια από τότε ότι ήθελα να είμαι ελεύθερος.
Κι αν τότε μου έλεγες ότι μια μέρα θα έτρεχα μαραθώνιο;
Θα γελούσα. Θα σου έλεγα: «Δεν γίνεται, δεν είναι για μένα».
Κι όμως…
Μερικά χρόνια αργότερα θα έτρεχα τον πρώτο μου μαραθώνιο στην Αθήνα και σήμερα έχω ολοκληρώσει πέντε.
Τον τελευταίο μήνα, έτρεξα δύο μέσα σε μόλις επτά μέρες.
Ο καθένας από αυτούς μου θύμιζε κάτι:
ότι τα όρια που πιστεύουμε πως έχουμε…είναι σχεδόν πάντα πιο χαμηλά από αυτά που πραγματικά μπορούμε.
Όμως αυτούς τους δύο τελευταίους μαραθωνίους δεν τους έτρεξα μόνο για να ξεπεράσω δικά μου ρεκόρ, αλλά και για να προετοιμαστώ.
Να προετοιμαστώ για κάτι μεγαλύτερο.
Για μια πρόκληση που έβαλα στον εαυτό μου πριν λίγους μήνες και, για να είμαι ειλικρινής, με τρομάζει.
Πριν 2 μήνες είχα ένα τηλέφωνο με τον φίλο μου τον Ρένο.
Ο Ρένος είναι ένα παιδί που ήρθε στην Αφρική πριν κάποια χρόνια με τον αδελφό του. Είχαν μια ιδέα: να φτιάξουν ένα σχολείο σε ένα χωριό, το Kizimkazi, το οποίο θα παρείχε δωρεάν εκπαίδευση.
Στο ενδιάμεσο, μέχρι αυτό το όνειρο να γίνει πραγματικότητα, ο αδελφός του έφυγε από τη ζωή.
Και ο Ρένος το έκανε μόνος του, εις μνήμην του αδελφού του.
Αυτό το σχολείο φέτος κλείνει 5 χρόνια λειτουργίας.
Όταν λοιπόν μου πρότεινε να ξανάρθουμε στο σχολείο, σκέφτηκα:
«Για κάτσε να δω… πόσα χιλιόμετρα είναι η Ζανζιβάρη από πάνω μέχρι κάτω;»
Γιατί το σχολείο είναι κάτω-κάτω.
Και βλέπω: 100 χιλιόμετρα.
Του λέω: «Μ’ αρέσει ο αριθμός. Θα το τρέξω. Και θα κάνουμε ένα fundraiser να μαζέψουμε κάποια χρήματα για το σχολείο».
Φτάνουμε στη Ζανζιβάρη και σε μια συνομιλία μας με τον Gautam, τον συνέταιρο στο πρότζεκτ πια, μου λέει:
«Απίστευτο! Και τώρα ψάχναμε χρήματα για το γήπεδο του μπάσκετ».
Τον ρωτάω: «Πόσο κοστίζει;»
Μου λέει: «10.000 δολάρια».
Και κάπως έτσι, αυτό το τρέξιμο… δεν είναι μόνο για μένα.
Αύριο θα επιχειρήσω να διασχίσω τη Ζανζιβάρη, από το βορειότερο μέχρι το νοτιότερο σημείο της.
Μία απόσταση 100 χιλιομέτρων.
Μια διαδρομή που δεν ξέρω πώς θα εξελιχθεί.
Δεν ξέρω αν το σώμα μου θα αντέξει.
Δεν ξέρω αν θα φτάσω μέχρι το τέλος.
Αλλά ξέρω ότι πρέπει να το δοκιμάσω.
Και όσο εγώ θα διασχίζω τη Ζανζιβάρη, θα είναι ανοιχτό ένα fundraiser με έναν στόχο:
Να χτίσουμε ένα γήπεδο μπάσκετ στο σχολείο του CR Hope & Kara Foundation, στο Kizimkazi.
Ένα γήπεδο που θα δώσει στα παιδιά περισσότερες ευκαιρίες,
περισσότερους λόγους για να χαμογελούν,
και έναν χώρο να μεγαλώσουν μέσα από τον αθλητισμό και να νιώθουν ελεύθερα, όπως νιώθω κι εγώ τρέχοντας.
Το σχολείο σήμερα έχει μια παιδική χαρά που φτιάξανε πριν 4 χρόνια όταν είχαμε ξανάρθει.
Αλλά τα παιδιά πλέον είναι πολλά.
Και φανταστείτε: σε κάθε διάλειμμα, για να ανέβουν στην παιδική χαρά, σχηματίζεται μια τεράστια ουρά.
Γι’ αυτό θέλουν να φτιάξουν ένα γήπεδο μπάσκετ, και στο μέλλον, ένα γήπεδο ποδοσφαίρου.
Σήμερα μιλήσαμε με ένα κοριτσάκι 12 χρονών από το σχολείο.
Μας είπε: «Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω ποδοσφαιρίστρια».
Και κάπου εκεί καταλαβαίνεις όλα όσα αξίζουν.
Πάμε, όπως μπορεί ο καθένας, να στηρίξουμε αυτά τα παιδιά και τα όνειρά τους!
Σχετικά με την CR HOPE Foundation
Η CR HOPE Foundation ιδρύθηκε με στόχο να προσφέρει πρόσβαση σε ποιοτική εκπαίδευση και βασικές ανάγκες στα παιδιά της Ζανζιβάρης. Από το 2017 λειτουργεί το Seeds of Light School, το οποίο σήμερα υποστηρίζει πάνω από 200 μαθητές. Η ομάδα αναπτύσσει νέες υποδομές και δράσεις για να εξασφαλίσει ένα ασφαλές, υποστηρικτικό και εμπνευσμένο περιβάλλον για τα παιδιά και την κοινότητα.
